Türkçe Kuran okunamaz mı?

Kuran’ın Türkçe harflerle okunayacağı söylendi, tartışmalar başladı...

Bugün Gazetesi yazarı Mehmet Paksu'nun bugünkü yazısı 'Türkçe Kur'ân okunur mu?' tartışmaları da beraberinde getirdi.

İşte o tartışma yaratan o yazı:

Kur'an Türkçe harflerle okunabilir mi?

“Hocam, ben Kur'ân'ı Arap harfleriyle okuyamıyorum, Türkçe harflerle yazılmış olan Kur'ân okuyabilir miyim, bir sakıncası var mıdır?"

Kur'ân'ın mânâsı nasıl Allah'tan gelmişse, lâfzı ve yazılışı da İlâhîdir. "Kur'ân" dendiği zaman hem onun Arapça olarak okunan lâfzı ve kelimeleri hem anlaşılan mânâsı akla gelir ve gerçekte de öyledir. Bu iki noktayı birbirinden ayırmak, farklı değerlendirmek mümkün olmaz. Kur'ân ancak kendi dili üzerine okunabileceği için, sadece o dilin kendi harfleriyle yazılır, o harflerle doğru olarak okunur.

Çünkü Peygamberimiz bizzat kendisi Kur'ân-ı Kerîm'i indiği dil üzere okuduğu gibi, Sahabe de elleriyle yazarak çoğaltmış, o dille okumuştur. Daha sonra bu zamana kadar gelen milyarlarca Müslüman hangi dili konuşursa konuşsun, kullandığı alfabe hangi alfabe olursa olsun hep Kur'ân'ı Arapça olarak okumuşlardır. İslâm âlimlerinin de ortak görüşü, Kur'ân'ın başka dille yazılamayacağı ve okunamayacağı şeklindedir.

Zaten Kur'ân'ı başka bir dille yazmak mümkün olmadığı gibi, doğru olarak okumak da mümkün değildir. Çünkü Kur'ân harflerinin kendisine has özellikleri vardır.

Bu harflerin birçoğunun karşılığı ve okunuş şekli başka dilin alfabesinde mevcut değildir. Söyleniş bakımından birbirine benzeyen harfler olsa da, mahreçleri (ağızdan çıkış yerleri) yönüyle farklıdır. Meselâ, Arapça için "lügat-ı dad" denir; yani Fâtiha Sûresi'nin sonundaki "veleddâllîn" deki "dad" harfi hiçbir dilde yoktur. Bu harfin bulunduğu bir kelimeyi başka bir dilin ifade etmesi mümkün değildir.

Meselâ Türkçe'de sadece "h" harfi yerine Arapça'da üç çeşit "h" vardır. Noktasız "ha", noktalı, hırıltılı "ha" ve "he". Noktalı harfle yazılan "halaka" kelimesi "yarattı" mânâsına gelir. Fakat bu kelime noktasız "ha" ile yazıldığı ve okunduğu zaman "tıraş etti" mânâsındadır. Yine Kur'ân harflerinin içinde üç çeşit "ze" vardır. Biri ince "ze", biri peltek "zel", diğeri de "zı"dır. Türkçe'deki "s" yerine üç harf bulunur. "sin, sad" ve "peltek se". Arapça'ya has bir harf vardır ki, o da "ayın" olarak okunan harftir. Bu harf başka dilde pek bulunmamaktadır.

Şimdi Kur'ân harflerini bilmeyen bir Türk, yukarıdaki harfler Türkçe ile yazıldığı zaman nasıl okuyacaktır? Bu harfleri çıkaramadığı gibi, okuduğu kelime ve âyetler de birer Kur'ân kelimesi ve âyeti olmaktan uzak olmaz mı? Bu arada şu hususu da hatırlatmakta fayda vardır:

Kur'ân-ı Kerîm'in yazılışında, kelimelerinin dizilişinde, yazı karakterinde, bilhassa "Allah" lâfızlarında olduğu gibi bazı kelimelerin alt alta gelmesiyle meydana gelen dizilişte bile Kur'ân'ın mûcizeliği, Allah kelâmı olduğu, Kur'ân okumasını bilmeyen ve "gözlü tabaka" olarak belirtilen ümmi kimselere bile görünür. Diğer taraftan Kur'ân-ı Kerîm'i yalnız okumak ve dinlemek değil, sadece yazısına bakarak zevk almak da mümkün olduğundan yüzüne bakmak bile ibadettir. İşte Lâtin asıllı Türk harfleriyle yazılmış olan "Kur'ân"ı daha bunlar gibi sakıncalardan dolayı okumak doğru olmaz.

bence kuran kendi dilinde okunmali...ama bilmiyorsa turkce meali okunabilir..

Türkçe Kur’ân’ olmaz

Rabbimizin “Şüphesiz ki biz onu, anlayasınız diye Arapça bir Kur’ân olarak indirdik”(Yûsuf Sûresi, 2) buyurmuş olması, Kur’ân’ın Arapça okunması gereğini açıkça ifade etmektedir kanaatindeyim. Gerçi böyle bir suali soran kişinin kastı da, aksi olmasa gerektir. Öyleyse nedir?

Bu mesele iki cihetle ele alınıp, ona göre değerlendirilmek durumundadır. Bunlardan birisi, Kur’ân Latin harfleriyle ifade edilebilir ve okunabilir mi? Diğeri, meâl ve tercüme Kur’ân’ın yerini tutabilir mi?

LATİN HARFLERİYLE YAZILAN KUR’ÂN

“Kur’ân, Cenab-ı Hakk’ın Hz. Muhammed (sav)’e Cebrâil (as) aracılığı ile indirdiği mânâya delalet eden elfazın (nazm-ı münzel’in) ismidir. Sadece mânâ olarak değil, Resûlullah (sav)’in kalbine elfazı ile indirilmiştir. Bu itibarla bu elfazdan anlaşılan ve başka lafızlarla (sözlerle) ifade edilen mânâ Kur’ân değildir.” [2] Dolayısıyla, Kur’ân’ın harfleri Latin harfleri ile ifade edilse ve okunmaya çalışılsa, birçok yanlışlıklara sebebiyet verecektir. Hatta bazı kelimelerin mânâsı değişecektir. Mesela خالق kelimesi Latince ile ifade edilmek istenildiğinde, Arapçadaki üç “he” sesine mukabil, bir tek “h” harfi ile karşılaşılacaktır. Hâlbuki خالق kelimesi, Arapçadaki “he” seslerinden hangisi ile yazılsa mânâ değişecek, farklılık arz edecektir.

Türkçe Kur’ân’dan kastımız bu ise, anlaşılıyor ki, Kur’ân’ı bu tarzda okumaya çalışmak, arzu edilen ibâdet ve ahlâka uygun gelmemektedir. Kur’ân’ı Arapça okumayı öğrenmek, bilumum Arapça öğrenmekle aynı değildir. Yani Kur’ân okumayı asli harflerinden okuyabilecek şekilde öğrenmeye çalışmak, gözümüzde büyüttüğümüz gibi zor değildir. Bu cihetle Kur’ân’ı, mümkün olduğu kadar aslından öğrenmeye ve okumaya gayret etmeliyiz. Zira Rabbimizin rızâsı bunda olduğu, yine Kur’ân’ın âyetlerinden anlaşılmaktadır. “Bu, bilecek bir kavim için, Arapça bir Kur’ân olarak âyetleri açıklanmış bir kitaptır.”(Fussilet Sûresi, 3)


TERCÜME VE MEÂL

Kur’ân’ı Türkçe okumaktan kasıt tercüme ve meâl ise, burada da iki noktaya temas etmek lüzumu vardır. Birincisi: Kur’ân’ı, namazda ve ibâdet kastıyla, tercümesinden ve meâlinden okumak caiz değildir. İkincisi: Rabbimizin emir ve yasaklarını öğrenmek, bizden arzularını bilmek niyetiyle okumaktır ki; tervic edilen bir husustur, makbuldür ve sevaptır.

Bununla beraber, meâl ve tercüme hiçbir cihetle Kur’ân’ın yerine ikame edilemez ve Kur’ân addedilemez. Kur’ân’ın aslı tamamen ortadan kaldırılıp, tercümesi yerine konularak, “İşte bu Kur’ân’dır” denilemez! Zira “Kur’ân’ın hakîkî tercümesi kaabil değildir ve lisan-ı nahvî olan lisan-ı Arabî yerinde Kur’ân’ın meziyetlerini ve nüktelerini başka lisan muhafaza edemez ve her bir harfi, on adetten bine kadar sevap veren kelimât-ı Kur’âniyenin mucizâne ve cem’iyetli tâbirleri yerini, beşerin âdî ve cüz’î tercümeleri tutamaz, onun yerinde câmilerde okunmaz”

“Kur’ânın i’câzı tahrifine bir seddir. Evet, madem Kur’ân mucizedir, beşer onun taklîdini yapamaz. Âyetleri başka kelâmlar ile tebdil edilmek suretiyle tahrif ve tağyiri mümkün değildir. Çünkü müfessirler, müellifler, mütercimler, muharref üslûplarını ve kisvelerini âyâtın kisvesiyle iltibas ettiremezler. Âyetlerde i’caz damgası vardır. O damganın altında olmayan kelâmlar âyet addedilemezler. Öyle ise Kur’ân’daki i’caz, tahrif ve tağyiri kabul etmez.”

Yukarıdaki ifadelerden de anlaşıldığı üzere, başka kelâmlar ve lafızlar hiçbir suretle Kur’ân’ın yerini tutamazlar. Çünkü Kur’ân’ın i’cazı buna müsaade etmez. Zira Kur’ân mucizedir.

TÜRKÇE İBADET

Bu meselede duâ ve namaz birbirine karıştırılmamalıdır. Hangi ırktan ve dilden olursa olsun her insan, kendi lisanıyla Cenab-ı Hakk’a yalvarıp arzu ve isteklerini dile getirebilir. Makbuliyet cihetiyle Rasûlüllah’ı taklid etmek suretiyle veya direkt Kur’ân’dan alınmış ifadelerle de duâ edebilir.

Fakat namaz bundan farklıdır. Hangi dil ve ırktan olursa olsun herkes, Müslüman olmak şartıyla, namaz ibâdetini Peygamber Efendimiz (s.a.v)’in öğrettiği şekliyle yapmakla mükelleftir. Bunun aksini iddia edip aslını terk ettirmek, Allah muhafaza dini terk ettirmektir.

Ve biz kendine Müslüman diyenler “Dünyanın bir menfaati için, bir günde elli kelime Firengî lügatından taallüm ettiği(miz) hâlde; elli senede ve her günde elli defa tekrar ettiği(miz) Sübhânallâh, Elhamdülillâh ve Lâ ilâhe İllAllah ve Allâhü Ekber gibi mukaddes kelimeleri öğrenmezse(k)” fazlaca insafsızlık etmiş olmaz mıyız