Hatırlıyor musun Akdeniz?

Hatırlıyor musun Akdeniz?

Ey nice bin şanlı Türk levendinin kanıyla coşkun dalgalarının rengi al sancaklara dönen Akdeniz! Sen o kahramanı unuttun mu ki, hani memleketinde gemi inşasına elverişli ağaç bulamayınca sularında zaptettiği Haçlı gemilerinin enkazından yeni gemiler yapıyordu? Sen o kahramanı hatırlıyor musun ki, hani demir madeni yokken gemilerinin çipalarını, çivilerini, cıvatalarını kılıcıyla Avrupa tersanelerinde döktürüyordu? Ve sen o kahramanı anıyor musun ki, hani küffardan haraç olarak barut alıp kadırgasının ağırbaşlı alnına çarpıp duran İtalyan, İspanyol, İngiliz ve Fransız güllelerini yine onlara fırlatıyordu?

Ey Akdeniz, şimdi Trablus'ta eski fırtınaların dahi unuttuğu o kahraman, bir zamanlar senin devasa
dalgalarının karanlıklarında uçsuz bucaksız kefenler gibi görünen beyaz köpüklerini İ'la-yı Kelimetullah adına bedenine sarıp ısınıyordu.

Bugün Trablus'taki beyaz badanalı sade türbesini hiçbir torununun ziyaret etmeyi aklına getirmediği, kapısını kimseciklerin açmadığı o unutulmuş kahraman, eğer sandukasını kendiliğinden yırtıp da uzun boyu, pala bıyığı, gür sakalı, pazulu kollarında enli yatağanı ile çıkıp aramıza katılsa ve basında hala açık duran müthiş yarasından taze kanlar fışkırmaya başlasa da beyaz sakallarını, beyaz sarığını kırmızıya boyayarak kendini bize gösterse yahut o heybetli ve iri vücut, gür kaşlar altına saklanmış bakışlarını iki müthiş yıldırım gibi Türkiye'ye çevirse ve ucundan damla damla kan düşen yalın kılıcını tutan sağ elı hışımla titrerken çıplak sol elinin baş parmağını bugünkü hal-i pür-melale batmış manzaramız içinde adeta torunlarını tehdit eder gibi sallasa kaçımız bundan ibret alırız, kaçımız ardına düşer; kaçımız onu susturmak için silahlarımıza davranırdık? Heyhat!..




Akdeniz! O ki bütün hatıralarını senin agus-i perveranende büyütüp besledi, onu hatırlıyor musun?

Hani tarihi tespit edilebilen asırların ulularından olup özellikle de son zamanlarda bir benzerinin yetiştirilemediği olağanüstü şahsiyetlerden ve yalnız Osmanlıların değil, adeta bütün İslam'ın yüz aklığı olan kahramanlardan biriydi. Hani 1485 yılında Muğla'nın Serdaloz Bucağı'nın bir köyünde doğmuştu da rençber olan babasının yanında kalıp sabanın ardında bir ömür yürümek yerine dalgaların tılsımlı seslerinden hayaller devşirebileceği denizlere atılmak isteyerek küçük yaştan itibaren ok atmaya, güreş tutmaya başlamıştı. Hani on beşine basınca o mıntıkadaki geleneklere uyarak bir Türk gemisine levent yazıldığı gün, binlerce hamd u şükür ile kendini denizlere adamıştı.

Akdeniz! Hani o gün senin tarihindeki pusulanın ibresi birdenbire Türkleri göstermeye başlamıştı?

Canım, Turgut'u bilmedin mi? Hani sularında dolaşan gelmiş geçmiş korsanların en cüsseli ve en yakışıklısı. İstersen hikâyesini ben bir kez daha hatırlatayım sana:

Senin tuzlu suyunu yuttuktan birkaç yıl sonra gemi sahibi bir kaptan olup o zamanlarda ünlü korsanların üs kurduğu Cerbe Adası'na dümen kırmıştı. Burada Barbaros kardeşler vardı ve Barbaros ile Turgut'un buluşması "merace'l-bahreyn" meseline muvafik düşmüştü.

Bilirsin, 27 Eylül 1538'de şerefli kadırgalar devrinin en büyük deniz zaferini kazanan reisler arasında gönüllü filosuna kumanda eden Turgut da vardı ve müteakip iki yıl boyunca İspanya sahillerinde Turgut adı dehşetle, heyecanla anılır olmuştu. Bir ara gemilerini yağlayıp tamir etmek ve kişi geçirmek üzere Korsika Adası kıyılarında Groletta Limanı'nda filosunu demirlemişti de düşman bunu haber alır almaz, korsanlık geleneklerine aykırı olarak, kalleşçe bir baskın sonucu 25 pareden oluşan filosunu yakıp onu esir almışlardı. Hatırlıyor musun, o gün, düşman donanmasının baştardasında bunun şerefine bir tören tertiplenmişti. Bütün kumandanlar, asilzadeler, kaptanlar, şövalyeler güvertede toplanmışlardı hani. Ne de olsa, Akdeniz'i titreten Dragut'u ilk defa yakından göreceklerdi. Onu esir alan filoya kumanda eden, Andrea Doria'nin yeğeni Janetino Doria güvertede Turgut'u zincirbend olarak görünce kahramanlığı tutarak onu tokatlamak için üzerine yurumuştu de hani, o yaralı aslanın bakışlarından ürkerek titreyip yerinde çakılıvermişti. Bileceksin, önce onu İspanya limanlarında dolaştırarak gururunu kırmak istedilerdi de halk bu efsane adamı görmek için günlerce limanlara akın ettiydi. Nasıl etmesinlerdi ki, o güne kadar Akdeniz yalılarında "Kaptan Dragut geliyor!" denildi mi hayat durur, ağlayan çocuklar bu cümle ile susturulurdu. Sonra onu amiral kadırgasında küreğe vurdular. Ayak bileklerini sıkan kalın zincirler yıllarca bedeninden bir uzuv kesildi de ciğerine işleyen yağırlardan sızan kanları senin köpüklü sularını boyamıştı. Bu arada Hızır Hayreddin'in onu kurtarmak için Akdeniz'i karış karış dolaştığını da hatırlıyorsun değil mi? Hani düşman amiralleri Hayreddin'den korkup onu Cenova'da bir zindana kapattılardı da Hayreddin bunu haber alınca Hızır misali atılıp yelkenlerini şişirerek İtalya'ya yürüyüp şehri kuşatmış ve Cenova Senatosu istemeye istemeye Turgut'u teslim etmek zorunda kalmıştı.

Hatırla Akdeniz! Daha sonraki zamanları hatırla!

Hani yıllar akıp geçmişti. Turgut zaferden zafere koşuyordu da Cerbe, Mehdiye ve Tunus ile Trablus arasındaki bütün yurtları almış, ardından Malta'yı Osmanlı topraklarına katmıştı. Hani Ponza Adaları'nda kendisini esir eden kaptanı hezimete uğrattığı günü bildin mi?

Barbaros olmuş, Piyale Paşa Kaptan-ı Derya olmuştu hani. Piyale onun bütün fikirlerini uyguluyor, denizlerdeki tecrübesini zaferlere dönüştürüyordu. Şahit olmuştun, yıllarca Türk filoları Akdeniz'de harman sürdüler de Ispanya'ya kadar uzanıp Minorka'yı bile almışlardı. O yıllardaydı değil mi, hani yaşı kemale eren Turgut Reis, Trablusgarp beylerbeyi olarak bütün haçlı donanmalarının korkulu rüyası olmuştu da Cerbe önlerinde ikinci defa Haçlıları bozguna uğratmıştı.


Ve şu günü hiç unutma Akdeniz!

Hani Turgut, St. Almo Kalesi önlerinde cenk ediyordu. Kale burçları kesin şekilde kuşatılmış, çarpışma günlerce sürmüştü. İhtiyar denizci burada karaya çıkmış, levendlerinin, mühendislerinin ve askerlerinin başında düşman toplarının ölüm kustuğu kuşatma hattında pervasızca dolaşıyor, onlara metris açılacak yerleri, top konulacak mevkileri gösteriyordu. O sırada St. Ancelo burcunun önüne bir düşman güllesi düşüvermişti de gülle moloz taşından bir kayaya isabet etmiş ve kayayı parçalamıştı. Bu parçalardan birisi hemen yakında tabya yapmakla meşgul seksenlik deniz kurdunun sol sakağına isabet ederek çevresine kan fışkırmaya başlamıştı. Olayı gören Piyale Paşa, askerin morali bozulmasın diye yarayı kaftanıyla örtüp Turgut'u kendi otağına taşıtmıştı hani.

O kanlar yerde kalsın mı Akdeniz, sorarım sana!

Hani kalenin muhasarası üç gün daha sürmüştü de Hızır Hayreddin Reis'in "O benden yeğdir." dediği Turgut, üç gün boyunca Azrail'le pazarlık edip kalenin fethini görmeden ruhunu teslim etmemişti. Hani beynine giren kıymıklar zaman zaman bayılmasına sebep olsa da o gözünü her açışta yeniden zaferi sorup durmuştu.

Hatırla Akdeniz!

Hani güneş, 22 Haziran 1565 günü, tarih sayfasını yazmak için doğmaya hazırlanırken, Osmanlılar uğursuz St. Almo üzerine son ve kat'i hücum için silah kuşanıyorlardı. O sırada kanıyla Malta kayalarına ebedi bir anı işleyen Turgut'un, bu benzersiz Anadolu yiğidinin başı ucunda toplanmış olan vezir, kaptan ve reisler elemli derin bir sessizlik ile kadere boyun eğmeye hazırlanıyorlardı. Hani askerler "Allah Allah!" nidalarıyla son hücumu yaptıkları sırada, beyaz sarığına sızan kanlarıyla kefen yerine bayrağa sarılmış zannedilen bu kahraman, milletinin o andaki ve gelecekteki bütün teşekkürlerine göz yumarak Allah'ın huzuruna uçup gitmişti.

İnna lillahi ve inna ileyhi raciun!

Hatırla Akdeniz!..

O günleri hatırla!.. Hatırla ki...