Mamma Li Turchi "Anne Türkler Geliyor"

1 Yıl Boyunca Sahip Olduğumuz İtalyan Şehri "Otranto"

Avlonya'dan 26 Temmuz'da harekete geçen Gedik Ahmed Paşa komutasındaki 132 gemi ve 18.000 askerden oluşan Osmanlı Donanması 11 Ağustos 1480'de Napoli Krallığı'na savaş açıp Otranto burnuna (çizmenin topuğuna) çıkarma yaptı. Türk tarihin en önemli olaylarından biri olan bu olaydan sonra İtalya'daki fetihler için erzak teminini sağlayacak birer uç kale olarak Lecce, Neritone, Kastro ve Ogentino alındı. Monte Gargano dağının eteklerindeki bir Sicilya şehri de fethedildi. Tarent, Brindisi ve Lecce'ye de saldırılar düzenlendi. Kaçan halkın geri geldikleri takdirde ibadet özgürlüğü sağlanacağı ve 10 yıllığına vergiden muaf tutulacakları ilan edildi.
Burçlarında 13 Ay Boyunca Hilalin Dalgalandığı İtalyan Şehri OtrantoTürkler'in 11 Ağustos 1480'de İtalyan Şehri Otranto'ya çıkışının haberi 6 gün sonra Roma'ya ulaştığında Avrupa'yı dehşet sarmıştı. Devlet yöneticileri ve kilise korkutucu söylentiler yayarak halkı Türkler'in Hristiyanlığın merkezi Roma'ya kadar uzanabilecek ilerleyişlerini önlemek için harekete geçirmeye çalışmıştı. Uydurulan yalanlardan biri de Türkler'in Otranto'yu fethinden sonra bütün erkekleri şehir dışındaki bir tepeye toplayarak müslüman olmayı kabul etmeyenlerin kafalarını uçurdukları yönündeydi. İtalyanlar, Hıristiyanlığı terk edip İslam'a geçmektense ölümü tercih etmiş oldukları savunulan Antonio Primaldo önderliğindeki 800 kişinin katlediklerini iddia ettikleri Minerva Tepesi'ne Şehitler Tepesi adını verdiler. Savaşta ölen bu 800 kişinin kafatası ve kemiklerini yüzyıllardır Otranto Katedrali'nde sergilemeye devam eden İtalyanlar Türk korkusunu günümüzde de canlı tutmaya devam ediyorlar.


Napoli Kralı Ferrante, Otranto'yu geri almak için Osmanlı komutanıyla müzakerelere girişip, ülkesine verilen zararlar için 800.000 duka altın tazminat talep ettiğinde, Mustafa Bey Otranto'nun yanı sıra Brindisi, Tarent ve Lecce'nin de kendisine teslim edilmesi şartıyla barış yapmaya yanaşacağını bildirdi. Kral bu şartları kabul etmediği takdirde, Fatih Sultan Mehmed'in ertesi ilkbahar 100.000 piyade, 18.000 süvari ve ateş saçan toplarıyla İtalya'ya bizzat gelerek gönül rızasıyla verilmeyenlerin silah zoruyla alınacağı duyuruldu.

Bu tehdit İtalya ve Avrupa'nın her yerine yayıldı. Sultan Mehmed'in 200.000 askerle Avlonya'da beklemekte olduğu ve Kasım ayında Pulya ve Sicilya'ya çıkacağı söyleniyordu.
Napoli Krallığı, Osmanlı Devleti ile baş edebilecek konumda değildi. Ayrıca Osmanlıların İtalya'da bulunmasının Avrupa'nın ve hristiyanlığın geleceği için çok kötü sonuçlar doğuracağı da biliniyordu. O nedenle Napoli Kralı, damadı Macaristan Kralı Matthias Corvinus ve Kuzey İspanya Kralı'ndan acil yardım istedi. Papalık, Türkler'in "Hristiyanlığın merkezi ve mahrem bölgesi" olan Roma'ya doğru yaptıkları bu yürüyüşün Hristiyanlığın sonunu getirebileceğini düşündüğünden büyük bir telaşa kapıldı. Derhal Haçlı Seferi ilan edilerek sekiz kardinalden oluşan bir komisyon aracılığıyla Türk ilerleyişini durdurmak için para ve asker toplanmaya başlandı. Floransa, Siena, Milano ve Napoli arasında barış sağlanarak Türkler'in eline geçme tehlikesi bulunan Güney İtalya, Papa Dördüncü Sixtus tarafından özel himayeye alındı. Macaristan Kralı'nın gönderdiği ordu ve diğer İtalyan devletlerinden gelen yardımcı kuvvetlerle Otranto Kalesi önlerine gelindi. Bu orduya denizden Napoli, Papalık ve İspanya gemilerinden oluşan bir donanma da destek veriyordu.
FATİH'İN OLÜMÜ İLE İTALYA BAYRAM ETTİ
İtalyanlar, kara kara düşünürken Fatih Sultan Mehmed'in 3 Mayıs 1481'de Gebze'de Hünkar Çayırı'nda ölümü, İtalya'yı Türk hakimiyeti altına girmekten kurtardı. Fatih'in ölüm haberi İtalya'da büyük bir sevinçle karşılanarak bayram ilan edildi. Kilise çanları çalınıp, şenlik ateşleri yakıldı. İtalyanlar, top ve tüfek atıp, meşalelerle tören alayları düzenleyerek Büyük Türk'ün ölümünü kutladılar. Fatih'in vefatından sonra komutan Gedik Ahmet Paşa, yanına aldığı bir miktar asker ve donanma ile Otranto'yu terk ederek Otranto'da 8.000 kadar asker ve 1,5 senelik mühimmat bıraktı. Bu kadar kuvvet ile büyük bir orduya karşı konulması da mümkün olmadığından 8.000 askeri heba etmek yerine kalenin teslim edilmesine karar verildi. İçerde ortaya çıkan Cem Sultan meselesi yüzünden İtalya Seferi'ni durdurmak zorunda kalan Osmanlı kuvvetleri, askerlerin tüm silah ve cephanelerini yanlarına alarak çekilmesine izin verilmesi durumunda kalenin savaşsız teslim edileceğini bildirdi. Kaleye yardım gelmesinden korkan Napoli Kralı bu anlaşmayı kabul etti. Böylece 8.000 Osmanlı askeri tüm mühimmatları ile gemilere binip, Otranto Boğazı'nı geçerek Arnavutluk'ta Türk topraklarına çıktı.



Böylece Osmanlı Devleti 13 ay boyunca bayraklarının dalgalanıp ezanların inlediği İtalyan Şehri Otranto'dan 10 Eylül 1481'de elini çekti. İtalyanlar, Osmanlılar'ın Otranto'da yaptıkları tahkimatı inceleyerek daha sonra yaptıkları askerî tahkimatta Otranto Seferi'ni örnek aldılar.
Türk Korkusu 500 Yıldır Kafatası Sergiletiyor



Kafatasların sergilendiği Otranto Katedrali

Türkler'in 11 Ağustos 1480'de İtalyan Şehri Otranto'ya çıkışının haberi 6 gün sonra Roma'ya ulaştığında Avrupa'yı dehşet sarmıştı. Devlet yöneticileri ve kilise korkutucu söylentiler yayarak halkı Türkler'in Hristiyanlığın merkezi Roma'ya kadar uzanabilecek ilerleyişlerini önlemek için harekete geçirmeye çalışmıştı. Uydurulan yalanlardan biri de Türkler'in Otranto'yu fethinden sonra bütün erkekleri şehir dışındaki bir tepeye toplayarak müslüman olmayı kabul etmeyenlerin kafalarını uçurdukları yönündeydi. İtalyanlar, Hıristiyanlığı terk edip İslam'a geçmektense ölümü tercih etmiş oldukları savunulan Antonio Primaldo önderliğindeki 800 kişinin katlediklerini iddia ettikleri Minerva Tepesi'ne Şehitler Tepesi adını verdiler. Savaşta ölen bu 800 kişinin kafatası ve kemiklerini yüzyıllardır Otranto Katedrali'nde sergilemeye devam eden İtalyanlar Türk korkusunu günümüzde de canlı tutmaya devam ediyorlar.,


Yeni Papa 16. Benediktus, 1480'de Osmanlı Donanması'nın Otranto Şehri'ne çıkarma yapmasından sonra yaşamlarını yitirmiş olan Hıristiyanları "aziz" ilan etmeye karar verdi.

Papa 16. Benediktus, Osmanlı Devleti döneminde Türkler'in İtalya'nın güneyindeki Otranto Şehrine yaptıkları çıkarma sırasında yaşamını yitiren Antonio Primaldo ve yandaşlarını aziz ilan edecek. Papa 16. Benediktus, günümüzden 517 yıl önce cereyan eden Otranto çıkarması sırasında hayatlarını kaybeden, Primaldo dahil toplam 800 Hıristiyana azizlik ünvanı verilmesine ilişkin kararnameyi imzaladı. Vatikan'da Azizlik Davalarını Değerlendirme Kurulu'ndan onay almış olan kararname 16. Benediktus tarafından da imzalanmış bulunuyor.

Osmanlı Donanması'nın İtalya'nın kuzeyindeki Otranto Şehrine yaptığı çıkarma, Fatih Sultan Mehmed zamanında gerçekleştirilmişti. Osmanlı Ordusu'nun kısa sürede fethettiği Otranto, yaklaşık 1 yıl boyunca Türkler'in elinde kalmıştı.

İtalya'daki tarih kaynaklarında Türkler'in Otranto'yu fethinden sonra bütün erkekleri şehir dışındaki bir tepeye toplayarak müslüman olmayı kabul etmeyenlerin kafalarını uçurdukları inanışı yer alıyor. İtalyanlar da Hıristiyanlığı terk edip İslam'a geçmektense ölümü tercih etmiş olduklarını iddia ettikleri bu 800 kişiyi efsaneleştirerek iskeletlerini şehir kilisesinde sergilemeye devam ediyorlar.

simdi nerdeeeee...bizi sallamiyorlar bile

Merzifonlu Paşa artık huzur içinde uyuyabilir

Türk tarihinin en önemli dönüm noktalarından birisi olan 1683'teki İkinci Viyana kuşatmasında mağlup olan Sadrazam Merzifonlu Kara Mustafa Paşa, başarısızlığının cezasını hayatıyla ödemiş, mezarında bile rahat edememişti. Milli takımımızın Viyana'da Hırvatlar'ı mağlup etmesiyle artık Merzifonlu Kara Mustafa Paşa huzur içinde uyuyabilir.

17. yüzyılın ikinci yarısına damgasını vuran en önemli hadiselerden biri olan İkinci Viyana Kuşatması, sadece Türkler'in ve Avusturyalılar'ın değil, bütün dünya tarihinin kaderini etkiledi. Bu savaş bir bakıma Doğu ve Batı arasındaki dengenin Batı'nın lehine döndüğünün işaretiydi. Viyana kuşatmanın başarısızlığından sonra Avrupa, dünyanın siyasal merkezliğini tartışmasız bir şekilde ele geçirip, İkinci Dünya Savaşı'nın sonuna dek bu siyasal üstünlüğünü korudu.

Hırvatlar...

Türkler karşısındaki en büyük yenilgilerini 1526 yılında aldılar. Osmanlının Mohaç zaferiyle birlikte Hırvatistan'ın büyük bölümünü Türk egemenliğine bıraktılar. Her geçen yüzyıl, Hırvatları başka milletlerin tuzağına düşürse de Türkler'in etkilerini topraklarında hep hissettiler. Sırbistan'a karşı verdikleri Bosna Hersek savaşında bile...

Herşey onlar için bitmişti ki bu kez de eski Sovyetler'in emparyalist etkileriyle mücadele ettiler. Çok sevmedikleri Moskova'nn etkilerini silmeleri ise epey zamanlarını aldı.

Hırvatlar, Beyaz Rusya'nın etkilerini zihinlerinden henüz silememiş olacak ki Milli Takımın tarihi çeyrek final zaferini Türkiye'ye getiren penaltıları, Rus ruletine benzettiler.

Karşılaşmanın hemen ardından Hırvat kaynaklı web sitelerinin bir çoğu; Rus ruletinin en cesur tarafı olarak gösterdikleri Türkiye'nin, tetiğe korkusuzca bastığını yazdı. Bazıları da Terim'in cesaretine hayran kaldı.

Bu yorumu yapanlar daha önce Türkiye'yi küçümseyen yorumlar yapmış, Hırvatistan'ın en önemli sitelerinden biri Rosetti'nin annesinin Hırvat olduğunu öne sürerek "12 futbolcumuz Rosetti mi olacak?" şeklinde bir iddiayı gündeme getirmişti.

Futbol azizliğini bir kez daha gösterdi. Rosetti'yi 12. oyuncu ilan edenlerin objektiflerine bu kez farklı bir görüntü yansımıştı. Deklanşörün ölümsüzleştirdiği an ise Hırvatistan'ın son penaltısını kullanan ve topu Rüştü'ye isabetleyen Mladen Petric'i, hakem Roberto Rosetti teselli ettiği an oldu...